Silencio

Σπονδή με κρασί... Vino Vino Vintage Βλέποντας τηλεόραση το πρωί, αν εξαιρέσω ορισμένες πρωινές εκπομπές -δύο, άντε τρεις- αναρωτιέμαι ως προς τι αυτές οι συναθροίσεις διαφόρων ανθρώπων που γενικώς χαζολογούν στο γυαλί. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο να κάνει κανείς από το να παρακολουθεί τις χαριεντιζόμενες "αιθέριες υπάρξεις" ή να βλέπει εκτελούμενες συνταγές μαγειρικής που φυσικά δεν θα φτιάξει γιατί ήδη στο σπίτι υπάρχουν βιβλία μαγειρικής - κλειστά ως επί το πλείστον, γιατί τώρα ποιος κάθεται να μαγειρεύει περίπλοκες συνταγές; εκτός από λίγοι (ες) που το έχουν ως hobby... Έτσι κι αλλιώς οι συνταγές απ' την τηλεόραση συνήθως δεν εκτελούνται γιατί κανείς σπάνια σημειώνει τη διαδικασία. Εκτός κι αν προετοιμάζει τα εδέσματα κάποιος καταξιωμένος του χώρου της γαστρονομίας. Τότε υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον. Δεν βλέπουν οι διάφοροι "μάγειροι και μαγείρισσες των καναλιών" πως ο τόπος έχει γεμίσει από εστιατόρια και fast-foods -τα τελευταία σημειωτέον, πάρα πολύ βλ

Σκέπτομαι για μια βόλτα με το ποδήλατο. Είναι εξαιρετικό άθλημα αλλά κοπιαστικό. Κάτι άλλο; Ένας ωραίος καφές σε μια γειτονιά της πόλης - ήσυχη ή δίπλα στη θάλασσα που σίγουρα θα 'ναι λάδι... Λοιπόν τέλειωσε αυτό το φοβερό κρύο. Ώρα για κάτι καινούργιο μαζί με την εξαίσια αυτή καλοκαιρία.

Σκίουρος Angel baby Πριν πέσω για ύπνο κοιτάζω το αγγελάκι αυτό. Μου λες πως χθες κοιμήθηκες σαν αγγελάκι. Μου λες πως μικρός είχες ένα αρκουδάκι που κοιμόσουν μαζί του. Αγγελάκια, αρκουδάκια, σκιουράκια, δελφινάκια κάθε λογής χαριτωμένα ζωάκια ή και πιο μεγάλα - η φώκια, η αρκούδα, ο λύκος. Πριν κοιμηθώ ας αναρωτηθώ πόσο αγγελάκι ήμουν σήμερα . Κι αν δεν ήμουν, ένας λόγος δεκτός είναι όταν προσπαθούν να καταπατήσουν τα δίκαιά μου. Όταν θέλουν να με εξαπατήσουν και το καταλαβαίνω, όταν με προκαλούν αναίτια. Τότε γίνομαι ένας κακός λύκος, ένα άγριο πουλί, ένας άνθρωπος που μάχεται να κερδίσει ό,τι νομίζει πως χάνει, που στρέφεται ενάντια σε 'κείνο που νομίζει πως τον απειλεί. Αυτή η εποχή μάλλον δεν είναι για αγγελάκια. Οι χαλκομανίες των παιδικών χρόνων, οι ζωγραφιές που κολλάγαμε στα τετράδια, πασπαλισμένες με χρυσόσκονη έχει περάσει ανεπιστρεπτί για όλους μας. Όμως αυτή ήταν η μαγεία. Τα ροζ σύννεφα, τα θαλασσιά τούλια, οι χρυσαφένιοι ήλιοι.  Τώρα μες τη μουντή ατμόσφαιρα

Εικόνες... Παιδάκι με αρνάκι Εικόνα προσφυγιάς Στο φύλλο των Νέων της Πέμπτης 12/1/’06 ο Π. Κάγιος στους Προβολείς, επεσήμανε πολύ παραστατικά το σκηνικό των "ψυχαγωγικών" λεγόμενων εκπομπών με όλα τα γύφτο-τσιφτετέλο γλέντια -όπως επιτυχώς τα ονόμασε- που θέλουν να μας πείσουν πως έτσι διασκεδάζει ο ελληνικός λαός. Ναι, έτσι διασκεδάζει μερίδα του ελληνικού λαού που βλέπουμε συνήθως σε διαφημιστικά ένθετα σε κάποιες life-style αποκαλούμενες τηλεοπτικές εκπομπές για κάποια "μπαράκια" ή νυχτερινά κέντρα -ανθρώπους ν' ανεβαίνουν στα τραπέζια, να σπάνε πιάτα, να πετάνε γαρύφαλλα κλπ. Βέβαια αυτή η μερίδα σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να εξομοιωθεί με όλους τους υπόλοιπους που πάνε ν' ακούσουν κάποιον τραγουδιστή της προτιμήσεως τους. Που κάθονται και παρακολουθούν το πρόγραμμα προσηλωμένοι στον καλλιτέχνη. Εντάξει, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, πολλοί μπορεί να έχουμε χορέψει ερχόμενοι σε τσακίρ κέφι ίσως παρασυρμένοι από ένα -έτσι ερμηνευμένο εκεί

Τώρα που τέλειωσε κι αυτός ο χρόνος -σίγουρα χειρότερος απ' τον επόμενο -ήδη τωρινός, γεμάτος προσδοκίες- όλοι θα αναλογίζονται ποιά θα είναι η ιεράρχιση των επιθυμιών, των απασχολήσεων, των σκοπών... Θα σκέπτονται πως πολλά πράγματα θα πρέπει ν' αλλάξουν - όλοι, ή έστω αρκετοί, ή έστω μερικοί , όμως θα συνεχίζεται η ίδια αναποδιά και μεμψιμοιρία... Τηλεόραση - πολύ κακή, σινεμά -ελάχιστα καλά έργα, εστιατόρια πολύ ακριβά και όχι με καλό φαγητό -συνήθως- κλπ... κλπ... Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί. Όμως αν θέλουμε να είμαστε ανεκτικοί "εντάξει, καλά ήτανε όλα".