To zen or not to zen

Να ζεις ή να μη ζεις...

Βούδας σε Λωτούς

Η βραδιά ήταν βροχερή, μπήκαμε στο εστιατόριο και ο απαλός φωτισμός απ' τα ψάρια τύπου Murano που ήταν στερεωμένα στον τοίχο μας τύλιξε απαλά με μια γλυκιά μπλε-ροζ ανταύγεια. Παραγγείλαμε τις μπουκιές Sushi που ήταν εξαίσια τυλιγμένες μέσα σε λεπτά φύκια ή κάτι σαν πατέ ρυζιού. Ψάρια - σολομός, γαρίδες, τόνος ήταν στο κέντρο της ολοστρόγγυλης μπουκιάς, αριστοτεχνικά τοποθετημένα. Η αίσθηση της γεύσης ήταν ατόφια. Το ποτό ήταν πολύ ευχάριστο και δεν σε ζάλιζε καθόλου. Στην πορεία προέκυψε το ενδιαφέρον για τις μικρές μπουκιές των sushi και τις γουλιές απ' το καυτό σακέ. Έψαξα στο διαδίκτυο για πληροφορίες κατ' αρχήν για το sake και βρήκα έναν πολύ καλό οδηγό για την Ιαπωνία με όλες τις λεπτομέρειες - που ήταν και ποικίλες και ευχάριστες.

Στο βάθος οι φιγούρες των Γιαπωνέζων μαγείρων τυλιγμένες στις μαύρες ρόμπες που ετοίμαζαν με μια πιστή ιεροτελεστία, τα πιάτα των πελατών κάτω από μια σειρά ορθογώνια μαύρα πανό με τα άσπρα γιαπωνέζικα ιδεογράμματα. Το ξύλινο σκούρο δάπεδο, με τις άσπρες καρέκλες, τα μαύρα στη σειρά τραπεζάκια, ο άσπρος τοίχος με τα φωτισμένα ψάρια, καθόριζε την παρουσία μας εκεί. Η μουσική ήταν χαλαρωτική. Οι κοπέλες πολύ ανάλαφρες, πηγαινοέρχονταν -αιθέριες- αθόρυβα μεσ' τα μαύρα απέριττα κιμονό.

Φεύγοντας απ' το restaurant αισθανόμουν πως μάλλον καλά είχαμε περάσει. Μέσα σε μια πολυθόρυβη νύχτα που κυλούσε πάντα ίδια, το εστιατόριο αυτό εξέπεμπε μια ακτίνα φωτός προς σ' ένα άλλο επίπεδο - μαγείας και φαντασίας, γλυκιάς ανάπαυσης. Περιέκλειε την ηρεμία, τον συλλογισμό, την αργή κίνηση, την ηρεμία: Να ζες ή να μη ζεις ισούταν τότε με το "To zen or not to zen" - και μακάρι να γινόταν, αυτές οι στιγμές να είναι περισσότερες, μέσα σε ολοένα πιο κουραστικές κι εντέλει, άχρηστες σκέψεις.

P.S. Το εστιατόριο αυτό έκλεισε... Μπορεί απ' την Οικονομική Κρίση