Rocky

Στο τελευταίο του έργο Tatarak, ο Andrej Vayda λέει: Ζωή και θάνατος πάνε δίπλα-δίπλα.
Αυτό συνέβη ξαφνικά με το γάτο της αδελφής μου τον Rocky.
Όλα ξεκίνησαν από μια κοκκινίλα στο μάτι του. "Δεν είναι τίποτα" είπε ο γιατρός στη Φιλοζωϊκή στο Πικέρμι, "θα του την τραβήξω αν δεν υποχωρήσει με μια σύριγγα. Κατά τα άλλα ο γάτος είναι μια χαρά". Στην επιστροφή ο γάτος εξακολούθησε να είναι άκεφος, να μη βγαίνει στο μπαλκόνι.
"Απ' το μάτι του θα είναι" είπαν στο σπίτι του "θα του περάσει και θα συνέλθει". Αλλά δεν συνερχόταν...
Τον ξαναπήγαν στο γιατρό (ένας άλλος που είχε κλινική στο Πικέρμι) εκεί είπε ο γιατρός πως θα έπρεπε να κάνει εξετάσεις - όπερ και εγένετο και έδειξαν ηυξημένες στο έπακρο τις τιμές της κρεατινίνης και της ουρίας. "Με τέτοιες τιμές δεν μπορεί να ζήσει" είπαν "θα πρέπει να του βάλουμε ορό". Του βάλανε τον ορό για μια μέρα.
Την επομένη η αδελφή μου τον πήρε σπίτι αλλά ο γάτος δεν ήταν πάλι καλά. Όλη μέρα καθόταν ξαπλωμένος ούτε έπινε, ούτε έτρωγε. Τον ξαναπήγαν στο γιατρό - στη Γλυφάδα αυτή τη φορά όπου του έκαναν ένεση καρδιοτονωτική.
Στα επόμενα δέκα λεπτά κατεβαίνοντας τη σκάλα για να φύγουν για το σπίτι ο γάτος έφυγε. Ήταν κάτι το ξαφνικό και το αναπάντεχο. Ο Rocky ήταν μαζί με τη Gilda (είναι πριν κάποιο καιρό κι αυτή απούσαν) οι αγαπημένοι γάτοι της μητέρας μου. Ο άδικος χαμός του Rocky δείχνει πως ζωή και θάνατος πάνε μαζί.

Ήταν ένα καλόβολο γατάκι, άσπρο, Περσίας. Όταν άκουγε τον ήχο από το αυτοκίνητο μου έβγαινε στο μπαλκόνι και κοιτούσε ανεβασμένος στο περβάζι. Όταν η αδελφή μου επρόκειτο να φύγει εκδρομή την παρακαλούσε να μη φύγει ανέβαινε επάνω της, αγκιστρωνόταν στον ώμο της σα να της έλεγε "που φεύγεις και μ' αφήνεις" όμως τον πρόσεχε η μητέρα μου που έμενε στο σπίτι επί τούτου.

Μια φορά που το είχε σκάσει πηδώντας στον κήπο "Πω πω τι θα κάνω αν δεν τον βρω, ποιος την ακούει την Άννα" μου έλεγε καταστενοχωρημένη καθώς τον έψαχνε για ώρα φωνάζοντάς τον - "Ρόκυ, Ρό-οοοκυ, Ρό οοοοκυ που είσαι... " στο τέλος ο γάτος εμφανίστηκε - "Παλιόγατο, μη το ξανακάνεις αυτό" του φώναζε κι αυτός ξέροντας το σφάλμα του έτρεχε να κρυφτεί κάτω από τον καναπέ.
Τώρα ο Ρόκυ τέλος, δεν θα ξαναπαίξει στο μπαλκόνι, δεν θα ξαναφάει τις κονσέρβες του, δε θα συντροφεύει πια άλλο την αδελφή του Ντομινίκ - ούτε και την Αναστασία, δε θα μας κοιτάζει επίμονα από το κόκκινο χαλί του σαλονιού καθώς καθόμασταν όλοι μαζί και τα λέγαμε.