Ατίθαση Λίλι: Μια ανατομία του Παράδοξου

Ludivine Sagnier - Diane Kruger
Ένα βλέμμα διεισδυτικό στον κόσμο των ιδιαίτερων ψυχικών περιπτώσεων. Το διαφορετικό, το αλλιώτικο δεν είναι μακριά μας. Ίσως και να 'ναι δίπλα μας. Μπορεί να είναι ο φίλος, ο αδελφός, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.

Αυτό είναι το θέμα της έξοχης ταινίας "Ατίθαση Λίλι" γαλλικός τίτλος "Pieds nus sur le limaces" —Ακριβής μετάφραση: "Ξυπόλητη στα σαλιγκάρια", που πραγματεύεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο το ζήτημα της παράνοιας. Εδώ η παράνοια της Λίλι όμως δεν είναι άλλογη.
Έχει την πηγή της στην αφελή πλην όμως διορατική και με μεγάλο αίσθημα ματιά της στα πράγματα που την περιβάλλουν, στους ανθρώπους.
Όλα τα παίρνει επάνω της, τα οικειοποιείται - μετουσιώνοντας τα σε συναισθήματα και όπου μπορεί τα ιδιοποιείται στο σημείο να τα μεταβάλει σε προσωπικά αντικείμενα ή και σε ζωντανά πλάσματα που τη συντροφεύουν.
Η αδελφή της αντίθετα, είναι μια δικηγόρος που ζει στη πόλη που όταν μαθαίνει τη κατάσταση της αδελφής της που επιδεινώνεται με το θάνατο της μητέρας τους έρχεται στο εξοχικό τους σπίτι να τη προσέχει συντροφεύοντας τη και επιτηρώντας τη.

Όμως όλα θ' αλλάξουν από αυτή τη συμβίωση. Απέναντι στον αγνό κόσμο των συναισθημάτων της αδελφής η μεγάλη θα καταλάβει τον ψεύτικο κόσμο που δημιουργούν τα δικά της αισθήματα προς τον άνδρα της και κατ' επέκταση σε όλο τον κόσμο που την περιβάλλει. Κλεισμένη μέσα στη συμβατικότητα, εν μέρει θα γοητευθεί από τον άνευ συμβατικών ορίων κόσμο - προσωπικό και της ίδιας της εξοχής που ζει η αδελφή της και θα αποφασίσει στο τέλος να τον μοιραστεί μαζί της.
Θα πουλάνε στην εθνική οδό με το καμιόνι που αγόρασε τις παντόλφες με το δέρμα ζώων που φτιάχνει η Λίλι στο "γραφείο" της με τη ραπτομηχανή της!

Ένα έργο με εκπληκτική  φωτογραφία της γαλλικής εξοχής, με όμορφες εικόνες των δυο όμοιων στη φινέτσα και στην ομορφιά των αδελφών αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο, μια ματιά θριάμβου στη φύση που μπορεί να μας δώσει τόσες απλές χαρές: Απλή χαρά, αγνή αίσθηση των πραγμάτων, ελευθερία στις κινήσεις του σώματος αλλά και του μυαλού που αποστερημένο από την περίπλοκη σκέψη που επιβάλλουν οι κοινωνίες αφήνεται στην ησυχία και την ανάπαυση.
Μια παγανιστική απάντηση-εικόνα, στις σύγχρονες κοινωνικές συμβάσεις εν κατακλείδι της ίδιας της σκηνοθέτιδος που όμως μέσω αυτής καταφέρνει με τα καρρέ της ταινίας  να αναδεικνύει κάθε τόσο την ομορφιά, παράλληλα με την επικινδυνότητα των ανθρώπων που δυστυχώς αντιμετωπίζουν διανοητικά προβλήματα, καθώς και τα "υποφώσκοντα" αδιέξοδα των υπολοίπων.

Απ' την άλλη, η ζωή στη πόλη διαχωρίζεται από την αγροτική ζωή με την κόκκινη γραμμή στης Συμβατικότητας —των αισθημάτων, των συμπεριφορών: Το άτομο εγκλωβισμένο μέσα σ' αυτήν κινδυνεύει εξίσου με το προβληματικό άτομο που αρνείται όλες τις κοινωνικές επιταγές θέλοντας να δρα μόνο με το δικό του τρόπο. Η σκηνοθέτις δεν προτείνει λύση αλλά ρίχνει μια ματιά στο συγκερασμό των δύο νοοτροπιών μήπως κι εκεί μπορεί να βρεθεί κάποια χρυσή τομή.

Η αγνή σοφία της Φύσης με την επικινδυνότητα της Ανθρώπινης Φύσης —είτε αυτή είναι κοινωνικά ενταγμένη είτε δεν μπορεί να ενταχθεί που και στις δυο περιπτώσεις είναι τόσο προβληματική για τη καθημερινή πορεία του ανθρώπου συμπέρασμα που προκύπτει απ' τη διττή λαθεμένη κατηγοριοποίηση του νοήματος της Φύσης. (Α΄Bραβείο Κριτικής Επιτροπής Γαλλόφωνου Φεστιβάλ Αθήνας - 2011 - Γαλλικό Ινστιτούτο - σχετικά)
Η ηθοποιία και των δυο πρωταγωνιστριών (Ludivine Sagnier, Diane Kruger) είναι εκπληκτική - με την ένοια της πλήρους ταύτισης με τους ρόλους των δυο αγαπημένων αδελφών που ζουν στο σπίτι της μητέρας τους ενδεδυμένες μόνο το ρόλο των υποκειμένων στη φύση που τις περιβάλλει και των μόνων δεσμών εκείνων του αίματος που οδηγούν στη πλήρη ταύτιση μέσω της υποστήριξης του δυνατού προς τον αδύναμο. Επίσης ο Denis Menochet και όλοι οι υπόλοιποι, υπό την καθοδήγηση της σκηνοθέτιδος Fabienne Berthaud που έγραψε και το ομώνυμο βιβλίο, παίζουν θαυμάσια το ρόλο τους.
περισσότερα για τη ταινία | δικτυακός τόπος imdb | Επίσημος δικτυακός τόπος ταινίας

Δημοφιλείς αναρτήσεις