Τι μέρα κι αυτή!
 |
| Παγωτά Μπισκότου Κρι Κρι |
Ήταν το δεύτερο μήνυμα απ' τον πάροχο κινητής. Αν δεν πληρώσω, κι από σήμερα ίσως δεν θα μπορέσω να τηλεφωνήσω... Μικρό το κακό φυσικά, δεν έκανα παρά σπανίως τηλεφωνήματα. Ωστόσο δεν μπορούσα να δω το κινητό κομμένο - έτσι όδευσα για το κατάστημα να πληρώσω τον λογαριασμό...
Μετά έπρεπε να βάλω βενζίνη - είχε ανάψει το φωτάκι της βενζίνης κάτι ιδιαίτερα επιβαρυντικό για το φίλτρο βενζίνης - μόλις προ δυο μηνών το είχα αντικαταστήσει - ήταν και πανάκριβο... Μετά έπρεπε να ψωνίσω δυο τρία πράγματα περίπου δέκα ευρώ - κυρίως μια σπανακόπιττα ψυγείου, φρίσκις για γάτες που τελικά κατέληξαν σαράντα! 'Τι ακρίβεια!" σκέφτηκα πάλι...
Μετά γύρισα σπίτι, έφαγα μια βάφλα μελιού που δεν αντιστάθηκα να αγοράσω προηγουμένως απ' το ράφι των βιολογικών - αποκαλούμενων έτσι "για να προσελκύουν περισσότερους πελάτες οπωσδήποτε" σκέφτηκα... λίγα σταφύλια δηλαδή ένα κιλό περίπου γιατί ήταν λαχταριστά πρώτης ποιότητας σουλτανίνα! Μετά ξαναβγήκα για ν' αγοράσω πάγο είχε τελειώσει και μονίμως έμενα χωρίς παγωμένο νερό γιατί τέλειωνε γρήγορα του παγουριού στο ψυγείο - μια σακκούλα - όχι που "πας σε κάτι σπίτια και ζητάς πάγο για το ποτό σου και σου φέρνουν δυο μικρά παγάκια από την παγοκύστη!" Μετά σταμάτησα για να χαλάσω ένα εικοσάρικο σε δυο δεκάρικα κι αγόρασα ένα σάντουιτς παγωτό κρι-κρί... "Απ' τα καλύτερα παγωτά" σκέφτηκα, "το σάντουιτς!" Από θερμίδες, δυστυχώς 194!
Γυρίζοντας η ώρα είχε φθάσει έξι! Πότε να ξαπλώσεις, πότε να κάνεις ντους, πότε να πας στο ξενοδοχείο Παλάς να δεις τη φίλη σου που κατέβηκε για μπάνια, γιατί της τα είχε επιβάλει τρόπον τινά, "Με τα μπάνια θα δεις γιατριά!" ο γιατρός της, για τους πόνους που είχε στα γόνατα. Εντωμεταξύ η ζέστη κυλούσε κατά κύματα μέσα στη μέρα - λίγο καθόσουν και ίδρωνες, μετά σηκωνόσουν, το ίδιο...
Οι δείχτες προχωρούσαν - πήγαινε και δέκα - έξι και δέκα όταν αποφάσισα να ξαπλώσω, μετά αφού σηκωθώ να κάνω ντους, να ντυθώ εκ νέου, και ό,τι ήθελε προκύψει ως προς την έξοδο ή μη του Σαββάτου. Βέβαια είχαν ήδη φύγει όλη μέρα πολλά χρήματα και σαν επιστέγασμα δεν ηχούσε και πολύ λογικό μια βραδυνή εκ νέου δαπάνη! Τέλος πάντων αν ήταν για "κάτι πρόχειρο" ή απλά "μια βόλτα ως το δωμάτιο" της φίλης μου.
Θα καθόμασταν στο μπαλκόνι ατενίζοντας τις ασημιές ανταύγειες της θάλασσας καθώς θα τη φώτιζε από ψηλά το Αυγουστιάτικο φεγγάρι. Ήρεμη, αρυτίδωτη, μια τελειότητα που χρωστήρας ζωγράφου μονάχα θα μπορούσε να αποδώσει. Όχι φωτογράφου - η ματιά του δεν μπορεί να αποδώσει το συναίσθημα. Συναίσθημα ηρεμίας και λύτρωσης που εγείρεται αβίαστα, πρώτα στο βλέμμα μετά στην καρδιά...
Καμμιά μέρα λοιπόν δεν μοιάζει με τις άλλες - αν το καλοεξετάσεις φυσικά... Η αλληλουχία των γεγονότων, είναι πάντα απρόσμενη. Εμείς απλά νομίζουμε πως όλες οι μέρες είναι ίδιες. Αν όμως στη συνηθισμένη κατάσταση της εξέλιξης της συμβεί κάτι απρόοπτο, τότε μόνο λέμε, πως ήταν μια μέρα ξεχωριστή.
