Υπόθεση Τοπαλούδη
Η Ελένη Τοπαλούδη υπήρξε φοιτήτρια - έχοντας αφήσει το Διδυμότειχο τόπος καταγωγής και διαμονής της, για να σπουδάσει στη Ρόδο στο εκεί Παν/μιο Μεσογειακών σπουδών. Διέθετε και όρεξη και ικανότητες για μάθηση αλλά και μια πολύ καλή εμφάνιση. Προερχόταν από καλή οικογένεια που της παρέσχε όλα τα εφόδια για να προχωρήσει στη ζωή. Όμως αυτή τη ζωή εμπόδισαν οι "φίλοι" με τους οποίους βγήκε παρέα τις μεταμεσονύχτιες ώρες να πάνε να φάνε σε ένα οβελιστήριο - ωστόσο ο προορισμός τους άλλαξε και βρέθηκαν στο εξοχικό του Ροδίτη στη περιοχή της Λίνδου με όλα όσα αποτρόπαια ακολούθησαν.
Ένα τέτοιο αποτέλεσμα σίγουρα έχει τα αίτια του: πολλά μπορεί να συνετέλεσαν - όμως προεξάρχον μπορεί να θεωρηθεί πως ήταν η ευκολία που έκανε σχέσεις με οποιονδήποτε έμελλε να βρεθεί μπροστά της - καθώς και οι δύο δράστες δεν ήταν κατάλληλοι για να τους συναναστρέφεται επ' ουδενί.
Η ηλικία της όμως επέτρεπε την ευκολία: η διασκέδαση, η ανεμελιά, η αθωότητα κύρια στοιχεία που κυριάρχησαν στην εξέλιξη της γνωριμίας αυτής, που οδήγησε σ' ένα περίεργα αδόκητο και ιδιαιτέρως ειδεχθή χαμό.
Το νησί αυτό λόγω τουρισμού έχει πολλές φορές καταστεί θέατρο αναίσχυντων πράξεων: κίνητρα που μεταλαμπαδεύτηκαν στα ελληνικά ήθη από ξένους τουρίστες που ως κατευθυντήρια δύναμη είχαν το μεθύσι, την παραβατική συμπεριφορά, την αχαλίνωτη αίσθηση του παρόντος μέσα σ' έναν τόπο θεωρούμενο αποκλειστικώς σαν τόπος διακοπών και διασκέδασης αλλά και ερωτικών συναναστροφών.
Το έγκλημα συντελέστηκε σίγουρα κάτω από την επήρεια μέθης και ακόμη ουσιών - αλλιώς πως να χαρακτηρισθεί η αναπάντεχη έκβαση μιας βόλτας που ξεκίνησε από την επιθυμία της διασκέδασης και της συμμετοχής σε μια παρέα - για να περάσει η νύχτα, να ζήσει κανείς τη ζωή του, να απολαύσει τα αγαθά της νεανικής ζωής, να μην αισθάνεται μόνος εν τέλει.
Το αποτέλεσμα όμως δεν δικαιολογεί έστω κατ' ελάχιστο το φόνο. Η κοπέλα χτυπήθηκε βάναυσα με το σίδερο στο πρόσωπο. Στη θέα του αιμόφυρτου προσώπου και της αναισθησίας της που προήλθε απ' το χτύπημα, αυτοί πίστεψαν πως δεν θα ζούσε: αν και τους παρακαλούσε να την πάνε στο νοσοκομείο.την αγνόησαν φριχτά. Δεν την άφησαν να ζήσει γιατί θα τους έπιαναν και θα καταδικαζόντουσαν - το ήξεραν καλά. Με το φόβο αυτό την πέταξαν στη θάλασσα όπου και πνίγηκε. Μετά καθάρισαν τα πειστήρια της παρουσίας τους στο εξοχικό, νομίζοντας πως δεν θα τους έπιαναν ποτέ.
Το έγκλημα δεν μπορεί να έχει κανένα ελαφρυντικό. Εκ των πραγμάτων - καθώς εκείνη ζούσε ακόμη όταν τη μετέφεραν στην κρημνώδη ακτή. "Αφήστε με" τους έλεγε, "πηγαίνετε με στο νοσοκομείο". Μάταια όμως! Αδίστακτοι καθώς ήταν, άνθρωποι χωρίς καμία αναστολή, προχώρησαν και αφαίρεσαν τη ζωή της με τον κτηνώδη τρόπο να τη ρίξουν σαν ένα σακί σκουπίδια στη θάλασσα.
Ας όψεται η κοινωνία που εκτρέφει τέτοια άτομα... Η κοπέλα που δεν πρόσεχε τίποτα, άμυαλη και επιπόλαιη, είναι η καλή όψη μιας κοινωνίας που δεν μπορεί - ούτε δύναται άλλωστε να προφυλάξει κανέναν. Οι νεαροί δράστες μια ακόμη εκδήλωση μορφής του μπούλιγκ (bullying) σε σχολεία, δημόσιους χώρους, διαπροσωπικές σχέσεις ορισμένων ομάδων νεαρών που σήμερα παίρνει επικίνδυνες και απειλητικές για όλο και περισσότερους νέους ανθρώπους, διαστάσεις. Αυτό πρέπει να σταματήσει και ως πρώτη βαθμίδα πάταξης του, είναι οι ίδιες οι οικογένειες των ασκούντων αυτή την απαράδεχτη βία.
Το μπορούν; Σίγουρα όχι - εκ του αποτελέσματος. Κάτι που μπορεί να κάνει είναι η Αστυνομία. Να συλλαμβάνει με την παραμικρή παράβαση τους πάντες δηλαδή θα πρέπει να αστυνομεύονται οι δημόσιοι χώροι των πόλεων - κάτι μπορεί να κάνει αυτό, ως αποτέλεσμα για τη σωτηρία μελλοντικών, ανύποπτων θυμάτων.
φωτο: αρχική πηγή thepressroom.gr
