Silencio

Το κρύο που σκότωσε το χελωνάκι Σήμερα έθαψα το χελωνάκι. Σε μια άκρη του κήπου κοντά στον Βέρντι, το καναρίνι. Το χώμα που του έρριξα ήταν λίγο μπας και ξυπνήσει από την χειμέρια νάρκη του - μια ελπίδα πως ζούσε που όμως ήταν σίγουρα ανυπόστατη, γιατί το κέλυφος του είχε μαλακώσει και σε μια μεριά διέκρινα πως είχε χαλάσει. Το κεφάλι του το είχε έξω από το καβούκι, το ίδιο και τα πόδια του. Μέρες περιμέναμε να κινηθεί να δείξει κάποια σημεία ζωής αλλά τίποτα. Ήταν σε μια μεριά της λεκάνης με το χώμα όπου ζούσε, μέρες ακίνητο. Αυτό συνέβη - να μη ξανακινηθεί, λίγες μέρες αφ' ότου έπιασαν τα μεγάλα κρύα που δεν ήταν βέβαια δυνατόν να το επηρρεάσουν καθώς το είχαμε μεταφέρει μέσα στο δωμάτιο. Προ λίγου καιρού πριν μπει για τα καλά ο χειμώνας, είχαμε αλλάξει το χώμα. Το είχα αγοράσει από το σούπερ μάρκετ συσκευασμένο ειδικά για φυτά εσωτερικού χώρου. Όμως δεν παρατηρήσαμε να μπει μέσα να θαφτεί καθώς ήδη είχε πιάσει για τα καλά η βαρυχειμωνιά και οι χελώνες μπαίνουν σε χειμερί...