Μετά από μένα η κοροϊδία

Οι Άθλιοι - Βίκτωρος Ουγκό

Ρωτάνε για τα αίτια της "συντριβής" της Ν.Δ. Για το τι έφταιξε, για το λόγο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, για τον κυρίως άξονα της προεκλογικής εκστρατείας που (κακώς;) συνεστήθη υπό το βάρος των ακόμη δυσκολότερων μέτρων που θα έπρεπε να ληφθούν.

Όλο ρωτάνε, αναρωτώμενοι "Τι έφταιξε" κατά το "Τις πταίει;" του Χ. Τρικούπη μετά την αποτυχία του στις εκλογές του 1874 - χωρίς εξήγηση όμως να δίνουν γιατί πως να παραδεχθούν την ανυπαρξία πολιτικής βούλησης ν' αλλάξουν τα κακώς κείμενα, να αναλάβουν το κόστος μιας σώφρονος, σύγχρονης διακυβέρνησης, να προχωρήσουν με γενναία μέτρα στήριξης της αγοράς, με την πάταξη των φοροδιαφευγόντων, με την άρση των παράνομων ή κακώς ενοουμένων προνομίων - ενισχυτικών της πανθομολογουμένης διαφθοράς.
Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό... και επ' αυτού "όλο ρωτούν και δε μιλούν" για να θυμηθούμε και το στίχο του Νερούντα.

Ο κ. Καραμανλής θέλησε να περάσει προεκλογικά το σύνθημα του Λουδοβίκου 14ου - βασιλιά Ήλιου: "Μετά από μένα το χάος", το σύνθημα του Κ. Καραμανλή του πρεσβύτερου το 1974 κατά τη Μεταπολίτευση πριν αναλάβει την εξουσία από τους συνταγματάρχες: "Καραμανλής ή τα τανκς" - δημιουργώντας ένα στα μέτρα της συγκυρίας: "ή εγώ ή ο Τυχοδιωχτισμός" προβάλοντας σαν μότο: Η δύναμή μου είναι ο τυχοδιωχτισμός των αντιπάλων μου - επικαλούμενος έναν τυχοδιωχτισμό που θα γινόταν (πίστευαν οι επιτελείς του) ο μοχλός της επικράτησής του και του καταποντισμού του αντιπάλου στο εκλογικό παιχνίδι - δεδομένου (κάτι που θα μπορούσε να τονίζει ο εκλογολόγος κ. Λούλης) πως ο Έλληνας "δε θέλει να πιάνεται κορόϊδο" - εμείς είμαστε σοβαροί, οι άλλοι ομιλούν τάζοντας λαγούς με πετραχήλια...

Θέλησε έτσι να κάνει σαφές πως το αντίπαλο κόμμα δεν είχε ούτε πρόγραμμα, ούτε δυνάμεις, ούτε το ηθικό έρμα, για να βγάλει τη χώρα από το φοβερό τόνιζαν οικονομικό αδιέξοδο - επιδιδόμενο σε μια ανέφικτη, ψευδή, παροχολογία και πως μόνο η πολιτική της Ν.Δ. θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα απ' αυτό και στο ερώτημα γιατί δεν το έκαναν ως τώρα, απαντούσε πως ενέσκυψε η διεθνής οικονομική κρίση που αναίρεσε την ήπια, μετριοπαθή οικονομική πολιτική που ακολουθούνταν ως τώρα - προβάλλοντας την αναγκαιότητα επιτακτικότερων, σκληρότερων, περισσότερων μέτρων...

Après moi le déluge (Μετά από μένα η καταστροφή), έλεγε ο Λουδοβίκος 14ος, ή εγώ ή τα τανκς έλεγε ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος, ή ο σημερινός υποψήφιος "εγώ" (με σοβαρή και στιβαρή πολιτική) ή η κοροϊδία, ο εμπαιγμός και ο τυχοδιωκτισμός του άλλου - θέλησε να περάσει σαν ιδέα καταπολέμησης των θέσεων - και συνακόλουθα πολιτικής εξουδετέρωσης του αντιπάλου, ο νεώτερος... με την γνωστή ρήση "Το ψάρι απ' το κεφάλι βρωμάει".

Όμως δεν του βγήκε - ούτε ο δήθεν αιφνιδιασμός των εκλογών, ούτε η στιβαρότητα και η σοβαρότητα που επικαλούνταν. Σαν ύστερη σκέψη σίγουρα διατηρούσε, πως αν δεν εκλεγόταν θα προχωρούσε στη παράδοση της ηγεσίας του κόμματος, στην επιστροφή αν όχι στα έδρανα της Βουλής αλλά ίσως; στην προεδρική θέση διαδεχόμενος τον τωρινό πρόεδρο κι αν αυτό δεν του προέκυπτε - στη τελική, στο ωραίο προάστιο της Ραφήνας, πίνοντας τις τσικουδιές και τις μπίρες στις παρά θιν' αλός, ταβέρνες... αλλά υπό την ιδιότητα του απλού βουλευτή της παράταξής του.