Τις πρώτες ημέρες του 1920, έξι επιχειρηματίες της εποχής, εκ των οποίων οι δύο επαγγέλλονταν βιομήχανοι, ο ένας ήταν φαρμακοποιός και οι δύο μηχανικοί, οι (Μελέτιος Δ. Γκιόκας, Χαράλαμπος Δ. Μαυρειδόπουλος, Κωνσταντίνος Γ. Ευγενειάδης, Αριστοτέλης Μακρής, Πολύδωρος Χ. Γεωργόπουλος, Σταύρος Π. Σταυρής), συνέστησαν την Ετερόρρυθμο Εταιρεία "Αριστοτέλης Μακρής και Σία Ελληνική Βιομηχανική Εταιρεία Ελαιουργικών Επιχειρήσεων" —έχοντας διακριτικό τίτλο την επωνυμία Ελαΐς.
Ετσι άρχισε τη σταδιοδρομία της στην ελληνική αγορά η μεγαλύτερη σήμερα ελαιουργική επιχείρηση της χώρας, αφού εν τω μεταξύ έζησε ως τώρα μια «πολυκύμαντη ζωή» και άλλαξε χέρια: Το 1932 η Τράπεζα Χίου έγινε ο δεύτερος μεγαλομέτοχος. To 1962 υπογράφεται η σύμβαση με τη UNILEVER και την ΕΛΑΪΣ που αυξάνει το μετοχικό της κεφάλαιο με έκδοση 10.800 νέων μετοχών, πακέτο που έλαβε η UNILEVER έναντι αποστολής 825.000 δολαρίων Η.Π.Α. στην Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία παρέδωσε στην εταιρεία επιταγή ύψους 25.380.000 δρχ. Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1982, η πλειοψηφία του μετοχικού της κεφαλαίου πέρασε εξ ολοκλήρου, στον έλεγχο της πολυεθνικής Unilever.
Η Ιστορία της Εταιρείας
Η Μικρασιατική καταστροφή, η οικονομική κρίση 1931-32 αλλά και η Κατοχή υπήρξαν αποφασιστικοί παράγοντες στην εξέλιξη της ελαιουργικής βιομηχανίας "Ελαΐς". Μετά το 1945 η κατάσταση αλλάζει άρδην. Επουλώνονται τα τραύματα της Κατοχής και η πορεία της εταιρείας είναι σταθερά ανοδική.
Ωσπου το 1962 τη "βρίσκει" η Ολλανδική Unilever και ο δεσμός των δύο ολοκληρώνεται ύστερα από 20 χρόνια. Τέλος, λίγο προτού εκπνεύσει ο 20ός αιώνας, η Ελαΐς κατακτά τη δεύτερη θέση στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Ποιότητας! Το 2007 η εταιρεία αποσύρεται από το Χρηματιστήριο Αθηνών και
εξαγοράζεται εξ ολοκλήρου από την έως τότε μεγαλομέτοχο (40%), Unilever. Περισσότερα
Στις εγκαταστάσεις της εταιρείας στη Πειραιώς, ο περαστικός θα δει τον τοίχο του εργοστασίου με Graffiti - Art-Work. Αυτό γιατί στο βαθμό που η εταιρεία θέλησε να συμβάλλει στη πολιτιστική αναβάθμιση της περιοχής, επέλεξε τη διακόσμηση του τοίχου του προαυλίου με σκηνές από την Ελληνική Μυθολογία που αναφέρονται στην ελιά και το παράγωγο της το λάδι. Μια βόλτα ως εκεί αποδεικνύει τη ποιότητα του εγχειρήματος!
Βίλα Κεραμεικός
Στις ίδιες εγκαταστάσεις σε ένα παλιό εργαστήριο αγγειοπλαστικής
(Κεραμεικός - 1922) αγορασμένο από τους πρώτους ιδιοκτήτες, λειτουργεί
σαν Μουσείο το νυν εκθεσιακό κέντρο "ΕΛΑΙΣ", με δυνατότητα επίσκεψης
κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού.
Στο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής διόροφο οίκημα πρώην γραφείο της διοίκησης, με τα αψιδωτά τεχνικής βιτρό παράθυρα και τα ξυλόγλυπτα ταβάνια, προσφέρονται διάφορα ελληνικής γευσιγνωσίας εδέσματα, κυρίως όμως δοκιμάζονται και όλα τα λάδια παραγωγής του εργοστασίου: Ελαιόλαδο, Ηλιέλαιο, Αραβοσιτέλαιο με κορυφαίο το Αγουρέλαιο Ελαίς.
Βίλα Κεραμεικός - Ξυλόγλυπτο Ταβάνι
Βίλα Κεραμεικός - Παράθυρο με αψίδα Vitraux
Εικόνες από το Μουσείο: Αρχική πηγή ⇒Eλαϊς - Λεωφ. Αθηνών - Πειραιώς 74 Νέο Φάληρο Πειραιάς (τηλ. 2104896001~30)
Σαπούνι απ' το σπίτι σου! Άσσος Αλεπουδέλη Παραδοσιακά Αγνά σαπούνια Γνωστή σαπωνοποιία από το 1830, που έδρευε στον Πειραιά από το 1914 (περιοχή Λεύκας). Ιδρυτές οι γονείς του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη που ξεκίνησαν από την Κρήτη για τον Πειραιά όπου και ίδρυσαν την αρχική σαπωνοποιία. Το σαπούνι Άσσος πράσινο από λάδι ελιάς, οι νιφάδες με πράσινο σαπούνι, το λευκό λεβάντας - τρία γνωστά από παλιά προϊόντα που έμπαιναν σε κάθε σπίτι - για το πλύσιμο, τη λάτρα, το μπάνιο. Ιδιαίτερα αγαπητό στις προτιμήσεις για το μπάνιο ήταν το Βιολέτα καθώς και το Νονό Αλεπουδέλη. Κύρια συστατικά των σαπουνιών το καθαρό μείγμα και η εκλεκτή απαλότητα. Αναμεμειγμένο το λάδι ελιάς με διάφορα αρωματικά και φυτικά εκχυλίσματα, δίνει το διαφορετικό χρώμα και άρωμα στο σαπούνι που πουλιέται και στα καταστήματα ευρείας κατανάλωσης αλλά και σ' αυτά των ειδών λαϊκής τέχνης, προσφέροντας στον τουρίστα ένα από τα παραδοσιακά προϊόντα της ελληνικής γης —το λάδι ελιάς, ως επίσης συστατικό για την ...
Μπουκατίνι με τυρί και πιπέρι 🍝 Bucatini Cacio e Pepe Μια γρήγορη και νόστιμη συνταγή προέλευσης περιοχής Ρώμης όπου και θεωρείται μια τυπική Ιταλική συνταγή για μακαρόνια με τα περίφημης γεύσης, όψης, υφής - bucatini. Βράζουμε σε αλατισμένο νερό τα μπουκατίνι αλ ντέντε. Σε ένα μπολ έχουμε το τυρί τύπου Pecorino Romano . Όταν βράσουν τα μακαρόνια τα αδειάζουμε στο τυρί ανακατεύοντας έχοντας προσθέσει με μια κουτάλα μαγειρικής νερό από το βράσιμο τους. Ανακατεύουμε προσθέτοντας σταδιακά λίγο ακόμη νερό του βρασίματος ώσπου να γίνει μια κρέμα μαζί με τα μακαρόνια. Μια απλή και εύκολη fast track συνταγή. Bon Appétit! L' Italiano - Toto Cutugno (1943-2023) Toto Cutugno - L' Italiano 1983 L' Italiano - Toto Cutugno (1943-2023) Salvatore (Toto) Cutugno (Eurovision 1st place "Insieme" 1992)
Ο Sergei Eisenstein στο Μεξικό Qué Viva Mexico 1933 Qué Viva Mexico 1979 🎥 "Σοβιετικός Ρεαλισμός" Ρώσοι σκηνοθέτες Poster Art Το 1933 ο μεγάλος Ρώσος σκηνοθέτης Sergei Eisenstein , πήγε στην Αμερική - στο Μεξικό, για να γυρίσει μια ταινία σε σχέση με το Μεξικό αφ' ενός, αφ' ετέρου για να λάβει γνώση των συνθηκών και των τεχνικών εξελίξεων που επικρατούσαν στην Αμερικανική ήπειρο σχετικά με το γύρισμα ταινιών. Πράγματι, μαζί με τους Ρώσους Grigori Alexandrov και Eduard Tisse ξεκίνησαν ένα φιλόδοξο σχέδιο για μια ταινία που θα τοποθετείτο στα ιστορικά γεγονότα της Επανάστασης στο Μεξικό. Ο Sergei Eisenstein, ανασυνθέτοντας την κουλτούρα και την ιστορία του Μεξικού, πίστευε πως θα μπορούσε να γίνει ένα σύγχρονο κράτος. Το σενάριο το επεξεργαζόταν ο ίδιος. Επίσης κατά το ταξίδι αυτό στο Μεξικό το 1933, οι ναοί των αρχαίων πολιτισμών Ίνκας και Ατζέκων, θαυμαστοί για τη μεγαλοπρέπεια τους - αποθανατίστηκαν σ' αυτές τις ταινίες - ντοκιμαντέρ για το Μεξικό, με εκπληκτικό...
